Reza Jemshídí

Zinigíname

Written by DR   

Reza Jemshídí le sall 1351 (1972 zayíní) le shar Serpíyell Zéhaw le dallig peya bíye. Ew xuwendin kardaní shumaryarí ú rújhnamewaní temam kirdíye ú íse xuwendinkari kardaní kúmenasí (komellnasí) e.

Reza Jemshídí weli dillxuwazí fire erray ferheng ú wejhey Kurdí ré erra enjamí núyíg le babeyle kirdíysew. Ew nimúney wercewíg hellwisi núy Kurdí we shíwe wetin xuwarín e. Reza Jemshídí weli karzaní xuwey wéney núyíg we wéjhey zuwan Kurdí we shíwey nùsanin dasin. Ew derwazey sharyayi wejhey Kurd kirdyesewe. Eye tenya deskirdiníg erra jíl juwan Kurd e, ke tewanayí zuwan Kurdí we shíwey nùsaní bizmaydin.

Hellwisi “Nazari asman kew” yekíg le kare nasyaregani Reza Jemshídí ye. Ey hellwise we nazikí witeyli paki Kurdí xuwar we ahengi xuweshíg we xuwenir xuwey resinid. Ey hellwise we dengi xuweshi kak Janí Dílan bùsheri radyú Kurdí le Amríka júri gúraní xuweshíg we gúshi gúshgír resid.

رضا جمشیدی در سال 1351 در شهرستان سرپل زهاب به دنیا آمد. وی تحصیلات کارشناسی حسابداری و روزنامه نگاری را به پایان رسانیده و هم اکنون دانشجو کارشناسی ارشد در رشته جامعه شناسی می‌باشد.

رضا جمشیدی با علاقه فراوان به فرهنگ و ادبیات کوردی راه گشای تجربه تازه در این زمینه شده است. او از نمونه‌های برازنده شعر نوین كوردی به گویش جنوبی است. رضا جمشیدی با مهارت خاص خود چهره تازه به ادبیات نوشتاری زبان كوردی داده است. او دروازه پنهانی كارایی ادبیات كوردی را گشوده است. این تنها شروعی برای نسل جوانی است كه توانایی زبان كوردی را در فرهنگ نوشتاری آن جستجو می‌كنند.

شعر “نازار ئاسمان كه‌و” یكی از كارهای بسیار آشنای رضا جمشیدی است. این شعر در كمال لطافت كلمات پاك گویش جنوبی زبان كوردی را با آهنگی دلنواز به خواننده می‌رساند. و چه بسا این ادب غنی با صدای گرم آقای جانی دیلان گوینده بخش كوردی رادیوی آمریكا دلنشینتر و بارزتر به گوش شنونده می‌رسد.

نازار ئاسمان كه‌و

تِرسِم دواره بؤده چه‌و، بيلا شه‌ويش بچوده خه‌و
نازار ئاسمان كه‌و، ئِمشه‌و ئه‌ڕای چه چيدِنه‌و

ده‌ردِد وه گيان مانگ وو خووه‌ر، يه‌ی ڕووژ نه‌چيدن بی خه‌وه‌ر
هر چی توای وه بان سه‌ر، هر چی توای وه بان چه‌و

ماڵ تو هاله ئاسمان، ئه‌ولا تِره‌ك وه كه‌شكه‌شان
بؤشه خدا بيليده‌مان، وه‌و سای چه‌ويلِ كاڵده‌و

هه‌م پرشه پرشِ نؤرده، له خووه‌ر‌‌‌ شِنه‌فتم سؤرده
تِ بؤش كی پاخه‌سؤرِده، تا گه‌ر قِژی هه‌ڵ كه‌نِمه‌و

تا له‌ی هه‌نازه تیه‌ی‌ده بان، خه‌وه‌ر ڕه‌سيده ئاسمان
مانگ و خووه‌ر و هه‌ساره‌گان، چِن تا خووه‌يان بِشارِنه‌و

سه‌ر گوڵ دار بايه‌مه‌ی، تِ نه فه‌ره‌يد و نه‌ که‌می
ئه‌زيزه خاسه‌گه‌ی خووه‌می، چؤوه بود ئه‌گه‌ر بووه‌یده‌مه‌و

يه‌ی هه‌مكه گوڵ هاباوِشِد، يانه خدا دايه به‌شِد
قِسه‌يل خاس و خووه‌ش خووه‌شِد، دواره چِرچِگانه‌مه‌و

بيل شان بِيه‌م وه شانِ خووه‌د، بؤشيدِن ‌وه زوان خووه‌د
وه گيانِ خووه‌م وه گيانِ خووه‌د، سِفره‌ی دڵم وه لاد خه‌مه‌و

سه‌يران سه‌ر سراو تِنی، شيرينه‌گه‌ی په‌ڕاو تِنی
چه‌و كه‌وه‌گه‌ی زه‌هاو تِنی، ئه‌سپه‌ن ئه‌ڕای باڵاد كه‌مه‌و

هِنار خاوِن كاره‌گه‌م، ئه‌ی سه‌ولِ “باوه ياره‌گه‌م”
داوود كه‌و سواره‌گه‌م، نه‌زريگ بياتيای خووه‌زه‌و

به‌و ئی گوڵيله وا بِكه، وه‌هاری تِر وه پا بِكه
ئه‌ی خووه‌ره جاوه‌جا بِكه، ڕووژو بكه تيريكه شه‌و

پڕ له خوسه‌يلِ كه‌و كه‌وِم، وينه‌ی سیيه‌يلِكی شه‌وِم
گلاره راسه‌گه‌ی چه‌وِم، كه‌ی دی دواره تيه‌يدِنه‌و

Nazari asiman kew, we dengi kak Janí Dílan